zingend oog > mendel hardeman

Anderen over Mendel Hardeman's werk

Richard Ayres over Mendel Hardeman
'Mendel Hardeman heeft een buitengewone verbeelding, en een opmerkelijk talent voor het scheppen van een ongebruikelijke en persoonlijke poëzie in beeld en geluid. Hij combineert een diep inzicht in technologie met een pretentieloze zelfgemaakte esthetiek, om te komen tot iets dat enkel beschreven kan worden als Podiumkunst die alle grenzen tussen alle kunstdisciplines doorkruist.'

Surrealist Jan Švankmajer over Caress (2005)
'Ecologisch Surrealisme.'

VIS - Vienna Independent Shorts news over Caress (2005)
'Een film die je eigen huid voelbaar maakt. Mendel Hardeman's videowerk staat garant voor kippevel.'

Karl Mechem (Journal of Short Film, Columbus, Ohio)
over Kyrie Eleison (2005)
"Kyrie Eleison" zat volgens mij bijzonder goed in elkaar. Gebaseerd op een intrigerend concept, met in de beelden een naadloosheid die heel goed samen gaat met het geluidsspoor.'

Volkskrant 15 november 2004, Frits van der Waa
over het Zingende Oog (2004)
'... Een magisch moment doet zich voor wanneer er neuriënde stemmen vanuit het publiek opklinken. Tussen gemoduleerde geluiden door klinken enigszins verzakte muziekjes op basis van harmonische schema's uit de barok...'

Richard Ayres over Via Crucis (2003)
'Ik moet nog een heel vreemde en ongewone gebeurtenis melden, waar ik tot mijn geluk getuige van was: het eindexamen van Mendel Hardeman aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Heb ik ooit eerder zo'n verbazingwekkende verbeelding gezien? Mmmm... Misschien alleen in de films van Guy Maddin en de Quay Brothers. Zag ik nou echt een versgekruisigde Jezus Christus een Bach fluitmelodie spelen op een zingende zaag, begeleid door een klein rietorgeltje... of een waterval van kleine witte kruisjes die over het publiek uitgestord werd, om dan nét boven onze hoofden te blijven hangen, beschenen door spotlichtjes zodat ze fonkelden als kleine sterren....
Ik kon maar niet beslissen of ik nu moest lachen of huilen... uiteindelijk heb ik het twee-en-half uur lang allebei gedaan. Zo mooi, zo bewogen, en tegelijkertijd zo hilarisch en vervreemdend. Ik hoop dat hij de kans krijgt meer zulke shows te maken.'

Mayke Nas over Tattooed Tongues (2002)
'Tattood Tongues' is een rare multi-mediale mix van fantastische pittige muziek (Martijn Padding), onbegrijpelijke esoterische teksten (Friso Haverkamp) en welhaast statische, etherische lichtprojecties op een groot scherm. Gelukkig zorgt Mendel (Hardeman) nog voor wat korte, grillige visuele interrupties, om de verhouding tussen het beeld en het geluid nog enigszins in balans te brengen. Vooral het moment waarop hij zijn eigen oog gefragmenteerd door de draaiingen van een kaleidoscopische buis heen filmt is prachtig. Pupillen smelten ineen, oogleden verdwijnen en duiken weer op, ooghoeken worden ingekrimpt en wimpers knipperen af en toe het beeld aan flarden.
De productie wordt helaas maar één keer gespeeld. "Je reinste kapitaalverspilling" noemt Martijn het terecht in een interview. "We hebben een prachtig orkest, een fabuleuze solistenbezetting en dan gaat het maar één keer." Op de opmerking van de interviewer dat hij ook dankbaar zou kunnen zijn dat het werk überhaupt uitgevoerd wordt en dat een beetje nederigheid hem zou sieren, reageert hij ad rem met: "Nederigheid? ... maak het nou! Dankbaarheid hoort niet bij de kunst. Dankbaarheid is iets voor het Leger des Heils."

Volkskrant 10 april 2000, Frits van der Waa
over Reveal thyself Alighieri (2000)
'( ... ) Ambitieuzer is "Reveal thyself Alighieri", een performance met video en tape van Mendel Hardeman, waarin Jeroen Bosch' De Tuin der Lusten tot puzzelstukjes vervalt en de treurmars uit Beethovens Eroica in wonderlijke synthetische banen wordt geleid.'

< < terug